Paneel 1 Villa Randwijck
Michiel de Ruijterschool
Randwijck was het Amstelveense antwoord op de grondhonger van Amsterdam. Na twee grote annexaties besloot Amstelveen een nieuwe wijk te bouwen langs de grens met de hoofdstad. De Middelpolder werd vanaf 1921 bouwrijp gemaakt en de reclamecampagne kon beginnen. Aan de rand van het landelijke Amstelveen verrees een moderne buurt in de stijl van de Amsterdamse School. Sierlijk metselwerk en decoratieve details verleidden Amsterdammers om de overstap te wagen. In dit tuindorp was er volop ruimte voor licht en lucht. Die transparantie is ook zichtbaar in de openbare lagere school op de hoek met het Catharina van Clevepark, gebouwd in de jaren ’30. Nu buurthuis Villa Randwijck, toen bekend als de ‘glazen school’.
Het Zwarte Dorp
Het nieuwe tuindorp trok …
Michiel de Ruijterschool
Randwijck was het Amstelveense antwoord op de grondhonger van Amsterdam. Na twee grote annexaties besloot Amstelveen een nieuwe wijk te bouwen langs de grens met de hoofdstad. De Middelpolder werd vanaf 1921 bouwrijp gemaakt en de reclamecampagne kon beginnen. Aan de rand van het landelijke Amstelveen verrees een moderne buurt in de stijl van de Amsterdamse School. Sierlijk metselwerk en decoratieve details verleidden Amsterdammers om de overstap te wagen. In dit tuindorp was er volop ruimte voor licht en lucht. Die transparantie is ook zichtbaar in de openbare lagere school op de hoek met het Catharina van Clevepark, gebouwd in de jaren ’30. Nu buurthuis Villa Randwijck, toen bekend als de ‘glazen school’.
Het Zwarte Dorp
Het nieuwe tuindorp trok forensen aan. Mensen uit de middenklasse die het zich konden veroorloven om in Amsterdam te werken en in Amstelveen te wonen. Tijdens de crisisjaren vreesden zij te verliezen wat ze hadden opgebouwd. Relatief veel Randwijckers stemden daarom op de NSB, waardoor de buurt wel het ‘Zwarte Dorp’ werd genoemd. Dat is maar één kant van het verhaal. Want Randwijck kende ook veel Joodse inwoners en mensen die zich tegen het nazisme verzetten. Leraar Johan Benders zette zijn huis aan de Margaretha van Borsselenlaan open voor onderduikers. Hij regelde ook veel andere schuilplaatsen. Toen hij werd gepakt, pleegde hij zelfmoord om te voorkomen dat hij die adressen zou prijsgeven.
